نحوه توسعه جهان توسط انسان ها تا کنون پایدار نبوده است. بیش از پنجاه سال است که شرایط اقتصادی جوامع و بهداشت عمومی افزایش یافته اما این دستاوردها به قیمت سلامتی سرزمین های ما درحال تمام شدن است. شهرسازی انبوه، روش های تولید ناپایدار و افزایش مصرف، منابع زمین را به طرز خطرناکی کاهش می دهد. اقیانوس ها خود در پلاستیک و زباله در حال غرق شدن هستند و هوای شهر های ما دیگر یک نگرانی نیستند بلکه به یک تهدید همه روزه تبدیل شده اند.

به قول نیل ارمسترانگ فضانورد مشهور آمریکایی ” کره زمین متعلق به ما نیست بلکه ما متعلق به کره زمین هستیم “

ساختن آینده ما

توسعه پایدار به معنای بازسازی تعادل میان افزایش همه روزه نیازهای جوامع با منابع تجدید ناپذیر و سلامت کره زمین است. یقینا این فرایند آسان نخواهد بود و نیاز است در احداث سازه های عمرانی و میزان مصرف روزانه مان تغییرات بسزایی اعمال کنیم.

ساختمان سازی یکی از نیازهای بنیادی بشر است که در بقاء ما و فعالیت های اجتماعی نقش اساسی دارد اما با ساخت و ساز غیر اصولی همین ابزار پایداری جوامع در حال تبدیل شدن به ابزاری برای نابودی زمین است به طوری که درحال حاضر تقریبا ساخت و ساز، 38 درصد مسئول انتشار آلودگی در هوا و آب های جهان است.

باید راهی بهتر را یافت…

طراحی سازه های سبز

اکنون بیش از 20 سال است که از اولین پروژه های توسعه ی انرژی سبز در ساخت و ساز می گذرد که به شرکت های عمرانی پایه یک نشان داد که می توان پروژه هایی را احداث کرد با اتکا به انرژی های تجدید پذیر. درحال حاضر در برخی از کشورها از جمله سنگاپور و انگلستان پروژه هایی را شاهد هستیم که  اغلب مواد خود را از منابع تجدید پذیر بدست می آورند و حتی آبی که در پروژه های خود استفاده می کنند از آب باران و بازیافت آب های خاکستری به دست می آید.

در چند سال اخیر سازمان ملل با ایجاد طرح اهداف توسعه پایا (UN SDG) ، توسعه پایدار در ساخت و ساز را از اولویت های خود و کشورهای جهان قرار داده است. توجه ما بایستی از کاهش تاثیر کوتاه مدت و موقت احداث سازه برروی محیط زیست به سمت ایجاد راهکار هایی برای ساخت و ساز پایدار بلند مدت برود.

توسعه پایدار بلند مدت باعث می شود ما بیشتر و عمیق تر به نیاز های ساخت و تاثیرات آینده آن بپردازیم. اگر ما بخواهیم به نتایج مثبت و پایدار برسیم بایستی طراحی های سازه ای خودمان را به گونه ای برنامه ریزی کنیم که حداقل منابع را در نظر بگیریم.

ارتباط دائمی و حساسی میان فعالیت های انسانی و محیط زیست وجود دارد و ما وظیفه داریم این ارتباط را مهم ترین جنبه ساخت و ساز در نظر بگیریم.